Gedichten
24 februari 2017
De laatste week van januari vierden we op school de week van Poëzie en de gedichtendag. We hebben genoten van mooie, betekenisvolle gedichten, korte gedichten van Joost van de Vondel (drie letters!) puntdichten van Vader Cats en grappige gedichten (over de brug bij Breukelen).
Veel kinderen zijn zelf aan het dichten gegaan, sommigen speciaal voor de gedichtenwedstrijd van groep 6-8. Bekijk ook de foto`s van dit alles.
De schoolreis
Het was een mooie zomerdag,
We stonden al te wachten.
Voor ‘t vliegtuig in de rij,
En alle kinderen lachten.
Groep 7/8 en ook groep 6.
3 juffrouw’ s en een meester,
We gingen dus naar Sensikres,
En daarna nog naar Kreester.
Toen iedereen in het vliegtuig zat,
-De meester achter ’t stuur-
Riep juffrouw Huisman: Seatbelts om,
’t Is maar van korte duur!
Toen ’t vliegtuig eindelijk startklaar stond,
En meester het niet zag,
Deed Dirk de hendel gauw omhoog
Wat heeeelemaal niet mag.
Het vliegtuig schoot direct vooruit,
Zijn neus ging stijl omhoog.
‘Hoo! Hoola’, schreeuwde meester luid,
‘Zo vliegen w’ met een boog!’
Ik weet wel wat, riep Jochem toen,
De hendel moet omlaag!
‘Hoo! Hoola’, schreeuwde meester weer,
‘Wil jij soms een pak slaag?’
‘Hey, daar is Marco’, riep juf Valk.
En sloeg hard op de ruit.
‘Hij gaat vast naar de supermarkt,
Kan ik er even uit?’
‘Jùùf’, zuchtte Emma er doorheen,
‘Dat hoort hij helemaal niet!’
‘Jawel!’ riep juffrouw en keek boos,
‘Ik vóel dat hij mij ziet!’
We vlogen boven Sensikres,
Het was een mooie stad.
Dirk deed met Jochem tikkertje,
Gewoon in ’t middenpad!
Opeens trok juffrouw Hoogendoorn,
De hendel keihard om,
‘Hoo! Hoola’, schreeuwde meester luid,
‘Is dat niet super dom?’
Het vliegtuig spoot met volle kracht,
En in een mega vaart,
Het schoolplein van de Titus op,
Het was een fóto waard!
‘Oef’, zuchtte meester, en wreef toen,
Het zweet van zijn gezicht.
‘Gelukkig maar, dat ging maar net.
’t wordt vast een nieuwsbericht!’
Gerdine schudde eens haar hoofd,
Keek Marthe-Loïs aan,
‘Die meester is toch wel een kei:
Kijk ons nu hier eens staan!’
‘Ik dacht: we komen nooit meer thuis’,
Zei Esther opgelucht.
‘Natuurlijk wel’, riep Thijmen uit,
‘t Was juist een coole vlucht!’
Andrea, Hermen, Emely
Die zagen wel wat wit,
Maar meester excuseerde zich:
‘Dit was mijn eerste rit.’
‘Nou, als je dit soms vliegen noemt’,
Zei toen Joanne droog,
Renate zei: ‘Jazeker wel:
We vlogen zes voet hoog!’
Ineens riep Hannah: ‘Zeg, kijk nou!
Wie ligt daar op de grond?’
Warempel, het is Melle daar.
‘Je bent toch niet gewond?’
En Joël, Barend, Cornelie
Die liepen naar de deur,
‘Tot ziens allemaal, wij gaan naar huis,
En dank u wel chauffeur!‘
Het was zó grappig… en zó gek,
We hadden zoveel pret!
‘t Was echt een hele rare droom,
... Toen sprong ik gauw uit bed :-)
Charline Colijn
