Een vredeslied in een oorlogssituatie
17 december 2020
Wanneer u deze nieuwsbrief ontvangt, is het stil op school. Afgelopen woensdag moesten de kinderen thuisblijven. En dat was niet voor niets. Corona heeft ons land weer zo in zijn greep dat de vrees bestaat dat de ziekenhuizen het niet meer aankunnen.
Veel mensen zijn ziek, ook in onze schoolgemeenschap. Anderen zijn gelukkig al weer aan het opknappen. We zijn dankbaar dat de ziekte in onze directe omgeving tot nu toe niet heeft geleid tot sterfgevallen.
Wat heeft dit ons te zeggen? Dat wij maar kleine mensen zijn die te maken hebben met een grote God. Een grote God Die soms zo maar ineens een streep zet door onze berekeningen. Dan gaat het ineens heel anders dan wij gedacht hadden.
Die Heere, houden wij rekening met Hem? We zetten wel altijd netjes D.V. voor onze data: Deo Volente, zo de Heere wil. Dat zijn we zo gewend, en dat is goed. Maar denken we er ook bij na?
Vervolgens, belangrijker nog: als wij dan met zo'n grote God van doen hebben, hoe staan wij dan ten opzichte van Hem? Is Hij onze Bondgenoot? Van nature niet. Van nature leven wij met Hem op voet van oorlog. Wat gevaarlijk!
Dat was de situatie toen het kerst werd. Toen het lied van de engelen klonk: "Vrede op aarde, in de mensen een welbehagen." Een vredeslied in een oorlogssituatie. Hoe kon dat?
Johannes zegt daarover: "Hierin is de liefde, niet dat wij God liefgehad hebben, maar dat Hij ons lief heeft gehad, en Zijn Zoon gezonden heeft tot een verzoening voor onze zonden" (1 Joh. 4 : 10). God deed het; niet wij. God doet het nog; niet wij.
Die boodschap mag ook de komende kerstdagen weer verkondigd worden. Een boodschap van eenzijdige liefde, waar niets tegen bestand zal blijken te zijn.
